Anni
De vriendin heeftMeisje krentenbol gezienen vraagt:“Draag jij echt ondergoedvan het Kruidvat?”“Ja.”“Heb je Sloggi geprobeerd?”“Dat kruipt in mijn bilspleet.”
De vriendin heeftMeisje krentenbol gezienen vraagt:“Draag jij echt ondergoedvan het Kruidvat?”“Ja.”“Heb je Sloggi geprobeerd?”“Dat kruipt in mijn bilspleet.”
Ze is verdieptin een naslagwerkop het secretariaat.Een collega komt binnen envraagt aan de secretaresseof zij iets voor haar wil doen.De secretaresse antwoordt met een gedecideerd: “Nee”.
Een groep mensenin een trainingszaal,in een theaterof tijdens een zakelijke bijeenkomstmet dames en herenaanspreken?Problematisch.
Begin jaren negentig.Ze werkt als secretaressevoor verschillende ‘eenheden’van een ministerie.Een collega vraagt haarof ze wil helpenmet een opdracht.
Ze werkt aan een verhaalwaarin haar vader en moeder‘de opening’ op zich nemen.Als ze de tekst methaar coach bespreekt,doet hij een paar voorstellenter verbetering.“Waarom twijfel je?”“Nou, zo was het niet.”“Marianne, je maakt theater.”
Ik zie een fietssteren denk:‘Mijn fleurige panty’sverbleken bij dievan deze vrouw.’Als we elkaar kruisen,zie ik dat dat wat ikvoor fleurige panty’s aanzag,in werkelijkheidgetatoeëerde benen zijn.
“Jongens zijn echt hopeloos,”hoort zij de ene vrouwtegen de andere vrouw zeggen.
2009, een vakantie in India.Ze is in Madras, een miljoenenstad.Het duurt een paar dagenvoordat ze zich realiseertwat ze ziet:iedereen loopt met eenkatoenen of linnen boodschappentas.