Gedichten van Marianne Nan

Ze hoort de Marokkaanse Amsterdammermopperenomdat hijaltijd,echt altijd,zijn achternaam moet spellen.

Bij het postagentschap.

Haar vader, bijna negentig,is vergeten hoe hijeen stropdas moet knopen.

Een vierlettergreperige voornaamgecombineerd met eeneenlettergreperige achternaam:goed voor ontelbare variaties,de een nog creatiever dan de ander.

Hij komt onverwacht langs,ziet overal kranten slingeren.“Jij lijdt aan ‘fomo het nieuws’.”

Ze weet niet wat het is.Of het nu komt doordatze ouder wordt?Of dat het ligt aan‘de jeugd van tegenwoordig’?