Gedichten van Marianne Nan

“Mijn dochter werkt bij Dungelmann.” “Kroketten of schoenen?” Hij antwoordt met een lach van begrip. “Dat is belangrijk, altijd, en zeker in Den Haag. Over kroketten heb ik, net als over bitterballen, weinig zinnigs te melden. Over schoenen kan ik op niveau meekletsen.” “Ik moest 60 worden om erachter te komen dat dure schoenen echt …

I De altijd terugkerende vraag van voorbijgangers: “Heb je daar geen man voor?”

In de kantine van een tafeltennisvereniging.

“Ga maar niet naar de keuken.

“Wat zijn dat?” “Schoenen.”