Nan
Ze bauwt al haar hele levenhaar vader na:“Nico Anton Nico,”als ze haar achternaammoet spellen –altijd.
Ze bauwt al haar hele levenhaar vader na:“Nico Anton Nico,”als ze haar achternaammoet spellen –altijd.
Ze woont in een buurtmet betaald parkeren van 18.00 uur tot 24.00 uur.Overdag roept zeheel vaak:“Tis gratis,”als ze volk bij de parkeermeter ziet staan.
Ze loopt het perron op,de werkdag zit erop.Een groep mannenpraat met huntelefoon in de handover het laatste nieuws.Als ze langsloopt zegt ze:“Dat stond vanmorgen al in mijn krant.”Geen reactie,totaal geen reactie.
Rond 1980.Ze werkt via een uitzendbureau,levert elke vrijdagmiddaghaar werkbriefje in.
Met de afdeling uit etenvoor het afscheid van een collega.De vrouw heeft eensushi-restaurant uitgekozen.
Perenseizoen. Ze koopt zes peren, dat is makkelijk delen. Als ze een peer pakt, ziet ze dat het de laatste is. Dit herhaalt zich een paar weken. Dan is ze het zat.
Ze vertelt haar zus dathaar koffiezetapparaathet heeft begevenen dat ze daar door kortsluitingis achtergekomen.