Dichter en verhalenverteller: Marianne Nan
Marianne Nan: dichter en verhalenverteller
Ze volgt een training‘spreken in het openbaar.’Na een eerste voordrachtvraagt ze een deelnemer:“Als jij ‘man’ zegt,bedoel je dan mannen én vrouwen?”“Natuurlijk,” antwoordt de man.“Wil je dan ‘mensen’ gebruiken?Dat geeft mij het gevoeldat ik er ook bij hoor.”
Een verjaardagsdiner,na elke gang wisselthet tafelgezelschap.Een nieuwe gesprekspartner stelt zichin het Duits voor,dus graaft ze naarhaar school- en vakantie-Duits.
Ze woont in een buurtmet betaald parkeren van 18.00 uur tot 24.00 uur.Overdag roept zeheel vaak:“Tis gratis,”als ze volk bij de parkeermeter ziet staan.
Ze loopt het perron op,de werkdag zit erop.Een groep mannenpraat met huntelefoon in de handover het laatste nieuws,denken ze.Als ze langsloopt zegt ze:“Dat stond vanmorgen al in mijn krant.”Geen reactie,totaal geen reactie.
Perenseizoen. Ze koopt zes peren, dat is makkelijk delen. Als ze een peer pakt, ziet ze dat het de laatste is. Dit herhaalt zich een paar weken. Dan is ze het zat.
Ze staan voor het eerstsamen in de keuken.“Hoe moet ik de tomaten snijden?”“Dat maakt mij niet uit.Gewoon, in stukken voor de sla.”Ze ziet verbazing in zijn gezichten merkt dat hij aarzelt.
