Ze weet niet
dat het woensdag is,
ze weet wel
welke dag van de week het is.
Haar gezelschapsdame
(nou ja, dame)
komt thuis,
doucht,
zet thee,
installeert zich
en zegt dan:
“samen tv kijken?”.
Dat is voor haar
hét
magische moment:
goed voor geruime tijd
ongestoord genieten,
voor
ongestoord schootleven,
voor
ongestoord schootslapen.
Alleen op die avond
is de vrouw die voor
haar de boodschappen doet
én voor
gezelschap en gezelligheid zorgt,
in staat om langdurig
tv te kijken.
Ze verheugt zich er altijd op.
Dat laat ze zien.
Als de vrouw met haar
‘plens thee’ komt aanlopen,
zit ze al als een standbeeld
naast de tv-stoel te wachten.
