Een verhaal in wording,
haar vader en moeder
nemen ‘de opening’ op zich.
Als ze de tekst met
haar regisseur bespreekt,
doet hij een paar voorstellen
ter verbetering.
“Waarom twijfel je?”
“Nou, zo was het niet.”
“Marianne, je maakt theater.”
Een paar jaar later.
Vraag haar niet waar
in het verhaal
realiteit in fantasie verandert
en weer naar
de werkelijkheid terugkeert.
Ze heeft echt
geen flauw idee.
