Ze is begeleider van een vakantie
voor mensen met een verstandelijke beperking
en verantwoordelijk voor de financiën.
Korting vragen is
part of the game
om uit te komen
met het budget
dat ze meekrijgt.
I
Een week in Turkije.
Na haar uitleg bij de vraag voor een
special price,
is de reactie standaard:
“Dat spreekt vanzelf, mevrouw.”
Sterker nog,
ze wordt nogal eens onderbroken:
“Mevrouw, we zien toch
met wat voor mensen u op stap bent.
Natuurlijk krijgt u korting.”
II
Een week in Duitsland.
Toegang voor de dierentuin:
70% rabat voor de doelgroep,
begeleiders mogen
gratis
mee naar binnen.
In een restaurant
na haar uitleg:
altijd korting
of gratis drankjes.
Al eerder, bij aankomst.
Een hotelkamer
met een tweepersoonsbed.
Bij de receptie legt ze uit dat
ze geen relatie heeft
met haar medebegeleider,
zij zijn als vrijwilligers
voor deze vakantie
aan elkaar gekoppeld,
en dus vraagt ze of
er een kamer met
twee bedden
vrij is.
Helaas.
De receptionist checkt
de bezetting en
meldt dan:
“Vanaf morgen is er een kamer voor u vrij.”
Op haar vragende blik:
“Natuurlijk brengen wij die niet in rekening.”
III
Een week in Nederland.
Ze hoeft haar uitleg
meestal niet helemaal te geven.
Ze wordt bijna
standaard
onderbroken met:
“Nee, dat doen wij niet.”
Natuurlijk.
