Buurtbewoners van de supermarkt
waar zij in de jaren zeventig werkt,
blijken trendsetters.
Een groot deel doet boodschappen
zonder daarvoor een tas mee te nemen.
De hoeveelheid plastic tassen
die elke week binnenkomt –
schokkend.
In de jaren tachtig begint
het fenomeen
‘met lege handen naar de supermarkt lopen
om boodschappen te gaan doen’,
om zich heen te grijpen.
In de jaren negentig lijkt het
voor grote groepen gemeengoed:
bij de kassa één, twee, drie, vier of
zelfs vijf plastic tassen afrekenen.
Rond de eeuwwisseling.
Een nieuwe aanbidder
positioneert zichzelf.
“Je denkt toch niet dat ik met
zo’n burgerlijke boodschappentas
over straat ga.”
Geen schijn van kans.
