Sinds 1998 werkt haar pigment niet meer
door een auto-immuunziekte.
De starende blikken
als ze in Zuid-Europa op vakantie is.
De starende blikken
als ze in Nederland in een openluchtzwembad is.
De teneur van de opmerkingen die ze hoort.
“Met zo’n lijf ga je toch niet buiten zwemmen.”
en
“Let op, nog schijtbleker dan bleek.”
of
“Weet je dat je licht geeft als je door het water zwemt?”
De botheid van Nederlanders en andere Europeanen
als ze hulp vraagt – ze kan zelf haar rug niet insmeren.
De vriendelijkheid van Afrikanen en Aziaten
als ze hulp vraagt – ze kan zelf haar rug niet insmeren.
De eigen-schuld-dikke-bult-reactie van
Nederlanders en andere Europeanen
als ze is verbrand.
De liefdevolle aandacht en zorg van
Afrikanen en Aziaten
als ze is verbrand.
Mens-zijn,
medemens zijn.
Alsof dat in Nederland en in Europa
een andere definitie heeft.
