Zij weet het al sinds haar tienertijd:
geverfd haar verschiet.
Haar moeder knoopte altijd
een hoofddoek om
als ze ’s zomers in de tuin zat.
“Zo zonde van de kleur.”
Zij heeft twee zussen die
tegelijkertijd hun haar verven.
Korte koppies: één verpakking is genoeg
voor twee hoofden.
Toch hebben ze nooit dezelfde kleur haar.
De een fietst naar haar werk,
de ander heeft een auto nodig.
Zij verft ook.
Terugkerende ergernis?
De snelheid waarmee
haar haar verschiet.
Elke week een duik in het zwembad
helpt natuurlijk niet mee.
‘Waarom’,
vraagt ze zich
nog steeds
keer op keer af,
‘vind ik het toch zo moeilijk om
me bij zo’n eenvoudige
onvermijdelijkheid
van het leven
neer te leggen?’
