Geverfd haar verschiet,
dat weet het al sinds haar tienertijd.
Haar moeder knoopte altijd
een hoofddoek om
als ze ’s zomers in de tuin zat.
“Zo zonde van de kleur.”
Twee zussen verven tegelijkertijd.
Korte koppies: één verpakking
is voldoende voor twee hoofden.
Toch hebben ze
nooit
dezelfde kleur haar.
De een fietst naar haar werk,
de ander heeft een auto nodig.
Zij verft ook.
Terugkerende ergernis?
De snelheid waarmee
haar haar verschiet.
‘Waarom’,
vraagt zij zich
nog steeds
keer op keer af,
‘vind ik het toch zo moeilijk om
me bij zo’n eenvoudige
onvermijdelijkheid
van het leven
neer te leggen?’
